[ഇന്നലെ അജിത് സാറുമായി സംസാരിക്കുന്നതിനിടയിൽ അധ്യാപകനെന്ന ഒരു കവിതയുടെ ആശയം
ഉടലെടുത്തു. വളർച്ചയുടെ വിവിധ ഘട്ടങ്ങളിൽ എന്റെ എല്ലാ അധ്യാപകരും പ്രകടിപ്പിച്ച കഴിവുകളെ
ഉൾപ്പെടുത്തി എഴുതിയ കവിതയാണ് താഴെ കൊടുത്തിരിക്കുന്നത്. ഇഷ്ടപ്പെട്ടാൽ നിങ്ങളുടെ മറുപടി ബ്ലോഗിൽ തന്നെ കമന്റ്സ് എഴുതാൻ മറക്കല്ലേ 😍😍😍] ]
ബാല്യകാലത്തെ താളം പിടിപ്പിച്ച,
പാട്ടുകൾ പഠിപ്പിച്ചോരധ്യാപകൻ .
കാലം തിരിഞ്ഞപ്പോൾ പദ്യവും ഗദ്യവും
സംഖ്യയും ശാസ്ത്രവും ഓതി തന്നു.
ഭാഷതൻ ശാസ്ത്രം എഴുതി പഠിപ്പിച്ച്,
വ്യാകരണ തന്ത്രങ്ങൾ മന്ത്രമായ് ചൊല്ലി-
സംഖ്യകൾ തമ്മിൽ കൂട്ടി കിഴിപ്പിച്ചും
ഹരിച്ചിട്ടും ഗുണിച്ചിട്ടും
ബഹുവർണ്ണ ചിത്രങ്ങൾ വരച്ചിടുന്നു.
ചോദ്യങ്ങൾ ചോദിക്കാൻ പഠിപ്പിച്ച-
ഗുരുവന്ന് അവസാനം പഠിപ്പിച്ചതെന്താണെന്നോ?
എപ്പോൾ? എവിടെ? എങ്ങനെ? പിന്നെയോ-
എന്തുകൊണ്ട്? എന്തുകൊണ്ട്?എന്തുകൊണ്ട്?
ഉറങ്ങി കിടക്കുന്ന ഉറക്കം നടിക്കുന്ന,
ഉള്ളിന്റെ ഉള്ളിലെ വാസനകളോരോന്നും
തൊട്ടും തലോടിയും സ്നേഹിച്ചും ലാളിച്ചും
ഉണർത്തുന്നൊ-രാചാര്യ-കലാകാരൻ.
വിദ്യാർത്ഥി മനസിൽ പുതുചിത്രം വരച്ചിടും
അധ്യാപകനല്ലേ കലാകാരൻ?
ആയിരമായിര വിദ്യാർത്ഥി ലോകങ്ങൾ
നിർമ്മിതി നടത്തിടും
ഗുരു തന്നെയല്ലേ കലാകാരൻ?
ജീവിത ചിത്രങ്ങൾ വരച്ചും വരയ്പ്പിച്ചും
സായൂജ്യമടയുമീ കലാകാരൻ.
പുതുയുഗത്തിൽ പുതുവേഷങ്ങൾ കെട്ടിയും
പഠിച്ചത് മറന്ന് പുതിയത് പഠിക്കാനും
മറന്നത് പഠിച്ച് പുതു-ഭാവങ്ങൾ നൽകാനും
ഓർമ്മിക്കാൻ മറക്കാത്ത കലാകാരൻ.
പഠിപ്പിച്ചതെല്ലാം ജ്ഞാനമായ് മാറ്റിടാൻ
അവസാന പാഠം ചൊല്ലി തന്നു.
ചൊല്ലിയതെല്ലാം മനുഷ്യകുലത്തിന്റെ
വികാസ-നന്മക്കായി ആവർത്തിക്കൂ.
Good language
ReplyDelete