അവന് പ്രകാശം വലിച്ചെടുക്കാൻ കഴിയില്ല.
കല്ല് പോലെയാണ്. കണ്ണാടി പോലെയല്ല.
സുതാര്യവുമല്ല. എവിടെയും നിഴലുകളാണ്.
അവസാനം ഞാൻ കണ്ടെത്തി സുതാര്യമായ കല്ലുകൾ.
അർദ്ധസുതാര്യ ഒളിവീശുന്ന കല്ലുകൾ.
തിളങ്ങാൻ യോഗ്യമായവ.
പ്രകാശ പുഞ്ചിരിയോടെ.
അവന്റെ മങ്ങലുകൾക്ക് കാരണങ്ങളുണ്ടായിരുന്നു.
ശൂന്യമായ ഭൂതകാലം.
കറുത്ത അർത്ഥമില്ലാത്ത ചിന്ഹങ്ങൾ.
അസ്പഷ്ടത: “അർത്ഥമില്ലായ്മ സ്മരണകൾ ഉണർത്തുന്നു.
അർത്ഥം അർത്ഥമില്ലായ്മയാണ്
.”
രശ്മിപാരകം : “എന്നിലൂടെ കടന്നു പോകു.”
അർദ്ധപ്രകാശ ഗോളം : “എന്നെ ചുംബിച്ചു സൂര്യനെ പോലെ പ്രകാശിക്കു.”
No comments:
Post a Comment